Dream team. 2010: Bonus

To, co nie weszło ostatecznie na listę (kolejność przypadkowa).

Daję od razu krótki opis, ze swoją opinią no i dlaczego to się tam nie znalazło.

Jake One/Freeway Stimulus Package - fajna płyta, ale chyba nie aż tak dobra, jak się niektórym wydaje. Było dużo lepszych rzeczy.

Scarface Dopeman Music - mistrz powrócił. Brany pod uwagę na samym początku przeze mnie, ale to jednak nie to...

A.G. Everything's Berri - jak wyżej - brałem pod uwagę na samym początku. Głupi byłem, bo oczywistym jest, że nie jest to na nawet top100. Mimo to lubię.

Lukatricks Czarne Złoto - jedna z lepszych polskich płyt, w tym mało ciekawym (rodzimym) roku.

Trek Life Everything Changed Nothing - Oddisee jest mistrzem, Trek Life dobrze. W ostatniej chwili osobiście to pożegnałem. Sprawdźcie, warto.

Rakaa Iriscience Crown Of Thorns - wcale nie gorsza połówka Dilated Peoples. Bardzo dobre teksty w opozycji do mało ciekawych beatów.

Devin the Dude Gotta Be Me - daje radę.

Sadistik & Kid Called Computer The Art of Dying - bardzo smutny ten Sadistik, nie lubię takich klimatów, ale produkcyjnie jest fantastycznie.

Black Sheep From the Black Pool of Genius - ooo, ale powrót! Sam Dres praktycznie nie zawodzi.

David Banner/9th Wonder Death of a Pop Star - myśleliśmy, żeby Bannera zamienić z Mursem, ale została jednak opcja z zachodu.

Oddisee Odd Winter - najlepsza z całych serii epek. Wspaniała, pożegnałem z największym bólem, bo to był mój wybór...

Diabolic Liar & A Thief - hmm... Tak wyszło.

Evidence I Don't Need Love - bez jaj. Za samo "Frame of Mind"? Eee...

Kero One Kinetic World - sentyment i sympatia robią swoje, ale prawdę mówiąc nie zasługiwało to na swoje miejsce na top50.

Złote Twarze/DJ Gondek - Remixtape Vol. 1 - polski rarytas. Remix "M.V.P." wolę niż oryginał, ale kawałek Nasa brzmi śmiesznie w stosunku do oryginału.

SoulChef Escapism - epka (wg niektórych LP) poprzedzająca była lepsza, ale na to też zwróćcie uwagę.

Rhyme Asylum Solitary Confinement - nie tylko z patriotycznych powodów było brane pod uwagę. Mocny album z UK.

PackFM I Fucking Hate Rappers - we mnie wzbudza skrajne uczucia.

Suff Daddy The Gin Diaries - szczerze? Zgłupiałem z tą nominacją. Przyjemny albumik z pięknym Porsche na okładce, ALE NI CHUJA NIE ZASŁUGUJE NAWET NA TOP200. Moja wina, ale chyba nie brałem tego na poważnie.

Hocus Pocus 16 Pieces - fanem tych panów nie byłem i być nie będę, ale przyznam że była to moja propozycja do listy. Jakoś nie trafiła, żadna strata.

Earl Sweatshirt EARL - ten dzieciak ma talent, to pewne, ale beaty mi się nie podobają w ogóle. Jak ktoś lubi future eksperymenty, to wie co ma robić.

M-Phazes Good Gracious - stary wyjadacz z Antypodów nie zawodzi nigdy. Tym razem też nie, ale trzeba było powiedzieć "pa pa".

Na koniec chciałbym wspomnieć o Pink Friday. Początkowo braliśmy w ciemno przed premierą. Jakie to szczęście, że w porę zdążyliśmy się "opamiętać" i  tego pozbyć. Przeciętny album.

Być może też o czymś zapomniałem, ale chyba nie było to na tyle ważne, żeby teraz rozpaczać. Sobie i Wam życzę powtórki w 2011 i bólu głowy, dlaczego takie Stimulus Package nie znalazło do końca uznania. A to naprawdę fajny album.