Termanology
Politics As Usual
Nature Sounds, 2008
Politics As Usual było jedną z najbardziej wyczekiwanych płyt na amerykańskiej scenie w 2008 roku. Niezliczona ilość mixtapów i udane projekty Terma z Premierem narobiły sporych apetytów wśród słuchaczy. Niemalże równocześnie swój album wydał nigga... O sorry, toć on jest biały, więc lepiej będzie jak napisze ziom - Statik Selektah. Bratobójczy pojedynek zapowiadał się ciekawie i taki rzeczywiście był, a kto wyszedł z niego zwycięsko? Wg mnie Statik, a dlaczego o tym trochę dalej.
Niektórych mogły denerwować linijki The Game'a, w których odnosił się do innych raperów. Wszechobecny Dr. Dre, N.W.A., Pac, Biggie czy nawet LL - robiło się to trochę nudne. Z Termem jest podobnie. Często na płycie posługuje się takimi porównaniami, a stwierdzenie "I'm the new AZ..." jest już zdecydowanie na wyrost. Z całym szacunkiem, ale niestety daleko mu do wspomnianego wymiatacza z "Life's A Bitch", nie mówiąc już o Nasie czy Kool G Rapie. Umiejętności nie można mu odmówić, wersy są trafne i celne, flow bardzo porządne, ale... No własnie, cofnij się kilkanaście słów do tyłu i pojawi się największy i jedyny zarzut dla rapera.
Patrząc na listę producentów na myśl przychodzi jedna teza: będzie stricte nowojorsko. Premier dał trzy świetne beaty z genialnym "So Amazing" na czele (sama nazwa już dużo mówi;)), który mocno przypomina rzeczy z Moment Of Truth. Pete Rock dał perłę jaką jest "We Killin Ourselves" i obok wspomnianego już "So Amazing" jest to najlepsza produkcja na płycie. Bardzo spokojny, leniwie płynący beat - palce lizać. Large Pro i Easy Mo Bee? Produkują coraz mniej, ale bardzo wysoki poziom utrzymany. Buckwild i Havoc z wiekiem chyba produkują podkłady coraz to bardziej przystępne dla masowych słuchaczy. Klasy nie można im odmówić, cały czas robią to świetnie, ale o poziomie z The Infamous czy Word...Life można jednak zapomnieć. Nie te czasy, nie ten klimat i prawdopodobnie nie ta zajawka. Kompletnie nie przemawiają do mnie rzeczy od Nottza. Nigdy nie byłem fanem jego produkcji i prawdopodobnie już nie będę. Mdłe, monotonne, przesłodzone: trzy beaty - trzy słowa. Został jeszcze Alchemist, który zaprezentował stały, wysoki poziom i Hi-Tek ze swoim "In The Streets", które mogłoby się to znaleźć na Reflection Eternal, ale za cholerę nie pasuje do stylu prezentowanego przez Terma i tym bardziej Lil Fame'a.
Stick 2 The Script jeśli chodzi o muzykę jest bliźniaczo podobne, więc jest to olbrzymi plus dla Statika Selektah. Na albumie fantastycznie wypadli także goście m.in. Bun B i Lil Fame, którzy są także na Politics As Usual. Zarówno na jednej jak i drugiej płycie spisali się bardzo dobrze, co jest trochę krzywdzące dla Terma, ponieważ połówka UGK jest zdecydowanie lepszym MC od gospodarza. Podobnie jak Prodigy. Dla słuchaczy jest to bardzo dobra wiadomość, ale czy dla rapera z Lawrance? Potencjał ma ogromny, wystarczy przypomnieć sobie wcześniejsze mixtapy, ale do legend trochę brakuje.
Termanology nie zawiódł swoim legalnym debiutem, ale pozostawił po sobie lekki niedosyt. Raperem jest niemalże kompletnym, aczkolwiek trochę denerwującym przez ten "kompleks The Game'a". Dla fanów hip-hopu sprzed powiedzmy 15 lat, płyta jest jak znalazł i na pewno znajduje się w ich odtwarzaczach. Pozostali nie znajdą tu nic dla siebie, żadnych eksperymentów, zero nieprzewidywalności itd. Muzycznie jest to perła, za wyjątkiem Nottza, który popsuł trochę klimat, zwłaszcza przez dwa swoje podkłady pod rząd. Fajna i klimatyczna płyta, ale w tyle za Stick 2 The Script zioma Statika.
PS.
Więcej o Stick 2 The Script pisali Revo z Litem.
Wokale:
Termanology, Prodigy, Bun B, Sheek Louch, Freeway, Lil Fame, Pete Rock.
Produkcja:
Easy Mo Bee, DJ Premier, Buckwild, The Alchemist, Nottz, Hi-Tek, Large Professor, Pete Rock, Havoc.
Ocena: 7 / 10
kolejny bit od Premo gdzie to co nawija parappatheraper jest niewazne
OdpowiedzUsuńmiazga
a Pete jakos specjalnie nie przypadl mi do gustu
Mi przypadł cholernie, ponieważ uwielbiam ten styl. Jednak to Preemo pozamiatał - chciałbym usłyszeć całą płytę Term-Preem. To byłaby dopiero miazga;)
OdpowiedzUsuńNiedługo wychodzi Blaq Poet. 15 tracków i 12 beatów Premiera, coś tam od Easy Mo Bee i odpływam 15 lat wstecz:) Więcej Calak napisał:
http://andrzejcala.blox.pl/2009/02/Blaq-Poet-Tha-Blaqprint-poznalismy-okladke-i.html
No wiec, z jednym sie nie zgodze juz na dzien dobry - mnie ta plyta niestety zawiodla, a to dlatego, iz moim zdaniem 2 najlepsze tracki czyli "so amazing" i "watch how it go down" - przerewelacyjne popisy preemo - znalismy juz niestety wczesniej. I w sumie przez to, oraz przez raczej skromna dlugosc, zwlaszcza jak na terma - po tylu rewelacyjnych mixtapach - ta plyta pozostawia ogromny niedosyt, choc tak na prawde nie mozna jej odmowic niezliczonej ilosci zalet. I tu przychodzi mi do glowy druga rzecz z ktora sie nie zgadzam - moim zdaniem Termanology nie jest tylko raperem z trafnymi i celnymi wersami i flow bardzo porządnym. Uwazam, iz jest on najzwyklejszym w swiecie rozpierdalaczem, ktory smialo w swoim bragga moze sobie pozwolic na wiele porownan swojej osoby. Faktycznie - dokonan ma moze i niewiele, ale umiejetnosci i talentu nie mozna mu odmowic. Dla mnie to wielka nadzieja dla NY sceny aby choc troche odzyskala klimat rodem chociazby z pierwszych plyt CNN. Mimo wszystko, "Politics as usual" zawiodlo mnie ... a moze po prostu mialem zbyt duze oczekiwania. PS. "Stick 2 the script" w zeszlym roku po prostu pozamiatalo spokojnie 3/4 sceny jak dla mnie. Zarowno jesli chodzi o bity jak i rap. Prawdziwie fanatastyczna plyta pod kazdym wzgledem jesli o mnie chodzi!
OdpowiedzUsuńWg mnie wszystkie wymienione płyty w moim rankingu są lepsze od Terma. Płyta dobra, ale zdominowana przez produkcję - nie ma co ukrywać. Co do długości, to ostatnimi czasy raperzy (i nasz Ostry np) zapełniają swoje płyty niemalże do końca na 80 minut. To nuży na dłuższą metę, więc plus dla niego.
OdpowiedzUsuńCo innego Statik, fajny, nawet bardzo i też myślałem nad nim, ale znalazłem 25 lepszych rzeczy;)